Tim van Dooren
Impactondernemer en initiatiefnemer van Buitenkans
“Er zouden veel meer plekken moeten zijn waar mens én natuur op adem kunnen komen. In de wetenschap dat veel boeren in de komende jaren gaan stoppen en er dus ook veel agrarische grond vrijkomt, heb ik een plan gemaakt om aan de randen van de stad en het buitengebied Buitenkans-locaties te bouwen. Unieke buitenplekken waar de natuur kan herstellen en de mens welkom is. Waar je kunt overnachten, een kop koffie kunt drinken en met scholen of bedrijventeams naar toe kunt om te leren van en met de natuur. Waar kwetsbare groepen tot rust kunnen komen en de verbinding tussen mens en natuur wordt hersteld.
Het past bij mijn beeld van sociaal ondernemerschap. Een zelfvoorzienend businessmodel, met aantoonbare ecologische én maatschappelijke waarden.
Ik ben nu een jaar actief in de wereld van ruimtelijke ontwikkeling en ik verbaas me nog steeds elke dag. Iedereen snapt dat we in een transformatie zitten waar we niet meer onderuit kunnen en volgens mij is ook de richting waarin het moet bewegen wel duidelijk, maar toch krijgen we maar weinig voor elkaar.
Eerder was ik impactondernemer in de sport. Ik dacht altijd dat de wereld van de sport complex was, maar ruimtelijke ontwikkeling is nog keer 10! Als je kijkt naar hoeveel mensen er betrokken zijn bij processen, hoe het bestuurlijk en ambtelijk is opgetuigd en er dan, vaak met een glimlach, wordt gezegd dat je er wel op moet rekenen dat er vijf tot acht jaar nodig is voor ontwikkeling van één locatie – dat gaat compleet tegen mijn ondernemersdrift in. Ik kan dat gewoon moeilijk bevatten en ben daar veel te ongeduldig voor.
Waar ik het meeste last van heb? De complexiteit. Iedereen die ik spreek vindt het Buitenkans-concept positief en ziet direct de maatschappelijke meerwaarde ervan, maar er is niemand die mij uit kan leggen welke vier stappen ik morgen moet zetten om echt aan de slag te gaan. De route die nu voor mij het meest kansrijk is dat ik, met hulp van impactinvesteerders, zelf vrijkomende agrarische gronden ga overnemen, inclusief de gebouwen, de stallen met soms nog de koeien erin. Als ik die gronden eenmaal heb verworven werk ik direct met provincie en gemeente samen om het bedrijf te saneren en herbestemmen.
De plekken waar ik actief ben hebben vaak een laag toekomstperspectief. Als de veehouderij stopt dreigt hier leegstand en ondermijning. Daarnaast zijn het vaak locaties met een lage biodiversiteit, vervuilde gronden en water, en met veel last van de stikstofproblematiek. Ik wil van deze potentieel negatieve plek juist een plus-plus plek maken, goed voor mens en natuur. Hiermee levert Buitenkans een directe bijdrage aan meerdere provinciale en gemeentelijke beleidsdoelen. En dan nóg kan het 5, 6, misschien wel 7 jaar duren voordat er iets echt van de grond komt.
Ik snap dat ik niet in één keer een hele boerderij kan transformeren, maar wat kan ik dan wel? Waar kan ik alvast beginnen? Wat kan ik al testen? Zo heb ik altijd mijn bedrijven gerund. Met wat er wél kan. Beginnen, bewijzen dat het werkt, de impact laten zien en dan doorbouwen. Maar die eerste stap lijkt in de wereld van ruimtelijke ordening schier onmogelijk. Als je geen grondbezitter bent en je wilt aan de slag dan wordt het je echt heel, heel ingewikkeld gemaakt.
Juist hierom is mijn enthousiasme voor de #ikroeimee beweging groot. Een groep mensen die juist wil laten zien wat er wél kan. Tijdens de bijeenkomst van 8 oktober heb ik mijn ideeën kunnen delen met een aantal mensen, die hier op persoonlijke titel zaten. Het maakt wel verschil of ik een mailtje moet sturen naar een info-adres of in de pauze tegen een directeur kan vertellen wat ik van plan ben.
Wat ik ga inbrengen bij #ikroeimee? Ondernemende spirit, wat mij betreft. Sowieso vind ik dat impactondernemers meer ruimte en vertrouwen zouden mogen krijgen. Probeer de drempel zo laag mogelijk te maken. Laat hen het werk doen en alles uitvogelen, testen, etc. Dan gaat er ook echt iets gebeuren!”
