Inmiddels hebben we ervaring opgedaan met het werken met “doorbraakcasussen”. Door aan zo’n doorbraakcasus én bestuurlijke prioriteit te geven én gelijktijdig de energie/inzet van de betrokken medewerkers te bundelen en belangrijk te maken zijn we in staat om doorbraken te forceren en zo onze gezamenlijke uitvoeringskracht te versterken. En door samen vol te houden en te blijven roeien. Net zo lang tot we bij de finish zijn.
Zo draagt deze aanpak concreet bij aan het realiseren van integrale gebiedsopgaven.
Onze 10 tips:
- Zorg voor een gedeeld beeld van het knelpunt/kans en formuleer een gezamenlijke ambitie: wat willen jullie bereiken;
- Laat je niet van de wijs brengen. Houd focus en blijf vasthoudend;
- Een doorbraakcasus is bij voorkeur exemplarisch voor andere gebieden. De aanpak van de casus biedt daarmee -als het effe kan- ook oplossingen voor andere gebieden;
- Prioriteren is belangrijk. Beter per gebied 1 doorbraakcasus waar met veel energie en inzet aan wordt gewerkt dan 10 casussen die nog ‘in de lucht’ hangen;
- Maak snel agenda’s vrij om, als het nodig is, de koppen bij elkaar te steken (ambtelijk en bestuurlijk);
- Vlot ambtelijk en bestuurlijk schakelen helpt enorm om vooruit te komen;
- Er is niet voor niets een doorbraak nodig! Het roeien is daarom soms best zwaar. Wees daar mentaal op voorbereid en investeer in onderlinge verhoudingen;
- Aandacht én personele en financiële inzet van de betrokken partijen en organisaties is noodzakelijk;
- Persoonlijk commitment van de roeiers is cruciaal! Juist met die betrokkenheid halen we de eindstreep;
- Durf elkaar aan te spreken als een van de organisaties door wat voor reden dan ook afdrijft. Het is van groot belang om samen te blijven roeien.
